ben çocukken...Ben çocukken Nesrin Sipahi radyoda "Ankara Rüzgarı"nı söylerdi:
Pembe küçük dudağın söyledi şarkımızı
İndi bahar Ankara'nın sisli yamaçlarına
İçli sesin ah ne kadar açtı gönül yasını
Her gören ağladı, kalbini bağladı dalgalı saçlarına
Söyledim aşkımı ben, Ankara rüzgarına
Olmadı kaldı benim her hevesim yarına
Her gören ağladı kalbini bağladı dalgalı saçlarına
Önce biraz gülecek, kalbe ümit katacak
Söz verecek, gelmeyecek, hep seni aldatacak
Sev diyecek, sevmeyecek, belki de ağlatacak
Boş yere ağlama, kalbini bağlama Ankara kızlarına
Söyledim aşkımı ben, Ankara rüzgarına
Olmadı kaldı benim her hevesim yarına
Boş yere ağlama, kalbini bağlama Ankara kızlarına
Bu şarkıyı dinlerken "Ankara Rüzgârı"nın lodos, karayel, poyraz, imbat gibi, ama sadece Ankara'ya özgü bir rüzgâr olduğunu düşünür, bir rüzgâra söylenen sözlerin o esintiyle uçup gideceğini hayal eder, rüzgârın taşıdığı sözlerin dağılıp, kaybolmadan yerine nasıl ulaştığını merak ederdim. Çocuk aklım şimdikinden daha hayalperest olmalıydı. Kızıltoprak'daki dört katlı apartmanın bahçesindeki "margaritleri" toplayıp, giriş katında oturan Nezihe Teyzem'e, mutfağının bahçeye inen merdivenli balkonundan verdiğimi hatırlıyorum. Beş yaşıma kadar yaşadığım, salonu çiçek pencereli (annemin çiçekleri salkımlanan ve mis gibi kokan mum çiçeğini hiç unutmam) o güzel, aydınlık evden ayrılıp, İzmir'e taşındığımızda Nezihe Teyzem'in beyaz sabun kokan yorgun ellerini nasıl özleyeceğimi hayal edememiştim yine de.
Ankara Rüzgârı'ndan sonra "Ağla Gitar, Çal Gitar" gelir, Nesrin Sipahi "bitmesin bu serhoşluk, sürsün sabaha kadar / bu gece efkârlıyım, ağla gitar, çal çal çal gitar" diye seslenirdi.
Ben çocuktum, İstanbul'daydım, radyo ne harika bir cihazdı. Nezihe Teyzem üç kat merdiven insem kapının ardında; Rıfat dedem Bostancı'daki evinde, sarı göbekli margaritler bahçemizdeydiler. Rüzgâr yazarken a harfinin üstündeki şapka asla unutulmaz, anneciğimin bana diktiği elbiseler üstüme "şıp" diye otururdu...
hk, 16.III.2007
2 yorum:
Gerçekten o kadar güzel anlatmıssınız ki o zamanları, o duyguları; söyleyecek söz bulamıyorum; çok etkilendim. Sanki o zamanlara ben de dönüverdim. Sitenize ilk kez yolum düstü. Ama galiba artık sık sık kapınızı çalacagım. O güzel yüreginizde, saglıkla kalın hep...
Hoşgeldiniz, yazılarımın benimle benzer yaşam deneyimlerine, belleğine, izlenimlerine sahip okurların aklında ve yüreğinde farklı yer edeceğinin farkındayım.. ve bu gizli ortaklık beni mutlu ediyor. Kalınız lütfen :o) hk
Yorum Gönder