An geliyor tükeniyor ne varsa.
Varlığın ve yokluğun bir farkı kalmadığı için belki.
Sıradan, kanıksanmış ve yinelenen hallerden kurulu bir labirent içinde dolaşan "ada faresi" misali,
ada fareleri kar gibi beyaz olur, derdi annem, ben hiç ada faresi görmedim,
ne garip / annemin anlattığı her şeye inandım / inanır(d)ım ben, inanmamam için tek bir neden bile yok(tu) zira.
Annemden sonra kimseye..
Birisi bir başkasının ( kendi çocuğunun mesela) miladı olabilir mi?, diye sorsalardı bana,
cevap vermeden önce düşünürdüm uzun uzun,
eskiden ama.
Eski dediğim,
2007 Mayıs'dan önce sorsalardı bu soruyu,
düşünürdüm elbette,
cevabım yine "evet" olurdu muhtemelen,
ama o "evet" ile bugünki arasında "annem kadar bir fark" da olurdu,
buna hiç şüphe yok işte.
An geliyor tükeniyor ne varsa,
varlık ile yokluk aynı.
Ve artık ben kar gibi beyaz bir ada faresiyim..
hk, 27.08.2013
