Bir kum taneciğinin ikiyüz elli kere büyütülmüş halidir bu fotoğraftaki, rengarenk parçacıkları ve "kalbi" ile akıl almaz bir evren. Denizin dibinde, birbirinden ayırt edilemeyecek denli çok, sıradan ve dilsiz kum taneciğinden biri olarak yaratılmak nasıldır merak ediyorum. Sadece merak etmek de değil aslında, o kum taneciğine imreniyorum.
Pazar akşamı, pencereyi açtım üşümek için, derin derin nefes almak ve üşüdüğümü hissetmek için. Odanın sessizliğinden mi, yoksa aklın acıyan / acırken acıtan sözcüklerinden mi kurtulmak istediğimi bilemedim bir türlü. Bilemediğini öğrenmek istemez mi insan? Öğrenmeyi de istemedim. Aklımı hiç durmadan acıtan bilgilerden daha fazlasına sahip olmak istemiyorum, hatta bildiklerimi de unutup, bir kum taneciğine dönüşmek tek derdim.
Beni bilen herkesin belleğinden silinmek ve okunduğu an unutulacak bir cümle gibi sönüvermek istiyorum. Şimdi en çok da o kum taneciğine imreniyorum.
h, 17.03.2013
