-5

İbn-i Sina Hastanesi’nin “giriş” katına inmek için asansörün önünde bekliyorum. Büyük metal kapıların yanındaki levhanın üstünde katlara göre ana bilim dallarının ve tüm tıbbi müdahale birimlerinin isimleri var. 10. kattayım, aklımda kalmayacağını bilerek okuyorum tüm yazıları. 0. kattan giriş yapılıyor hastaneye, -2. kattan itibaren ameliyathaneler var.
Hızla okuyorum, -5.kat ( girişin beş kat altı) hizasında “Morg” yazıyor.

Okuduğum hızla düşünüyorum, 0. katta yeryüzü seviyesindeyiz, yaşama dair herşey de orada zaten: PTT, Banka, Market, Konferans Salonu ve hepsinden önemlisi hastane dışına açılan kapı, kapının ötesindeki bahçe, bahçeden caddeye, caddeden gidilen sokaklara, dükkanlara uzanan basamaklar, hepsi 0 katında.

-2, -3, -4. katlarda cerrahi birimler, yeryüzünün hemen altında, sessiz / derin / kalabalıktan ve yaşamın karmaşasından uzak koridorlar, ameliyathaneler, yoğun bakım üniteleri.
-5. katta ise hayatın, hayatta kalma çabasının, savaşımın sürdüğü onbeş katın ağırlığı altında suskun / yenik düşmüş / yorgun ve bitkin bedenlerin en derin uykuya dalıp kaldığı morg.
Toprağa en yakın, yeryüzünden en uzak, artık yaşama ait olmayan bedenlerin sığınağı...

Asansör gelmek bilmiyor, merdivenlerden iniyorum 0 katına, uzun ve geniş koridorlardan geçiyorum, kapıdan çıkınca yağmur ve toprak kokuyor sokaklar...

hk, 21.10.2007