Akide'li Ağlasun hatırası, Ağustos. 2010Dün geldik evimize: Akide çok uslu ve uysal bir oğul oldu yol boyunca, sadece Ağlasun'dan Antalya Havaalanına giderken miyavladı biraz, sonra hiç sesi çıkmadı. Sene boyunca gözümde büyüyen, içimi daraltan kazı sezonunu da kapatmış oldum böylece. Ve farkettim ki, beni huzursuz ve mutsuz eden işlerden, insanlardan uzaklaşınca, doğayla / köy yaşamıyla / mesleğimin uygulamalarıyla iyi hissettim kendimi. Bedenim yoruldu ama ruhum dinlendi her zamanki gibi. Gelecek sene de kazıya gitmeye ve bu gidişi kendime hiç dert etmemeye karar verdim.
Ankara'ya dönünce dedim ki kendi kendime: " Bu şehirde kaldığın sürece kimsenin hırsları, iki yüzlülüğü ve tutarsızlığı ile seni üzmesine, yormasına, hırpalamasına izin vermeyeceksin." Artık misafirim bu şehirde, gidebileceğim iki güzel evim, anılarını yaşatabileceğim iki koruyucu meleğim var, tadını çıkarabileceğim güzel günlerim olacak...
Zaman çok değerli, zaman uçucu.. Onu beni mutsuz, huzursuz eden, yüreğimi daraltan, fikrimi anlamsızca meşgul edenlerle harcamak çok yazık.
Bir hafta sonra İzmir izlenimlerimi yazmaya başlayacağım...
hk, 8.8.2010
2 yorum:
Evinize Hoşgeldiniz :)
Pozitif duruşunuz, olumlu yaklaşımınız ve almış olduğunuz yeni, sağlıklı kararlarınız, size değer veren bir okuyucunuz olarak beni de oldukça mutlu etti doğrusu...
İzmir izlenimlerinizi sabırsızlıkla bekliyor olacağım...
İzmir'den Sevgiler :)
Ne kadar da büyümüş Akide... ...:(
Yorum Gönder