benden daha çok mu sıkılıyorsun? hiç sanmam. bir işim yok. ev hanımıyım. yemek, çamaşıt, bulaşık, çocuk bakımı, alışveriş, ütü,... bu liste böyle uzar gider. her gün belli aralıklarla aynı şeyleri yaptığını bir düşün. AYNI İŞLER... Nasıl kurtulacağız bu durumdan? Dinlendiğim tek yer bloglar arası gezinti. Onu yapmak için de oğlumun uyumasını beklemek ve tüm işlerimi halletmiş olmak zorundayım. Nasıl... nasıl... nasıl? Serap
Muhtemelen ben de sizin kadar sıkılıyorum! Bir işim var, ama ev hanımlığı da yapmak zorundayım: Yemek, çamaşır, bulaşık, ütü, alışveriş. Mesleğim işlerin iş yerinde kalmasına izin vermiyor, bu yüzden derleme toparlama, temizlik, yemek, bulaşık ardından, akşamları ve haftasonları da masa başında çalışmaya devam etmek zorundayım (içimden gelmeyen zamanlarda bile). Her gün ilkokul öğrencisi davranışları gösteren üniversite öğrencilerine meslek edindirmeye çabalıyorum. Ve çocuğum olmadığı için uyumasını beklemem ve onu uyurken izlemem mümkün olmuyor... Böyle böyle işte. Korkarım "halimden memnun olmama ve sıkılma hakkımı" kullanırken kendi koşullarımı başkalarınınki ile karşılaştırma yanılgısına hiç bir zaman düşmedim! Zira benim için "sıkıntılı ve monoton" olanın bir başkası için "özenilen" olabileceğinin farkındayım. Ben sadece "hk'nin "hk'nin yaşantısından duyduğu sıkıntıdan söz ediyorum, hepsi bu! hk
Üstelik de dile getirdiğim öznel bir sıkıntı olduğu ve sadece benim yaşam çerçevemde / kendi ruh halimle paralel olarak geliştiği için , bu sıkıntının geçerlilik nedenlerini kimseye açıklamak / kanıtlamak / sıkıntımı haklı göstermek / ya da derinliğini ölçen sondajlar yapmak zorunda değilim! hk
tavuk
3 yorum:
benden daha çok mu sıkılıyorsun? hiç sanmam. bir işim yok. ev hanımıyım. yemek, çamaşıt, bulaşık, çocuk bakımı, alışveriş, ütü,... bu liste böyle uzar gider. her gün belli aralıklarla aynı şeyleri yaptığını bir düşün. AYNI İŞLER... Nasıl kurtulacağız bu durumdan? Dinlendiğim tek yer bloglar arası gezinti. Onu yapmak için de oğlumun uyumasını beklemek ve tüm işlerimi halletmiş olmak zorundayım. Nasıl... nasıl... nasıl?
Serap
Muhtemelen ben de sizin kadar sıkılıyorum! Bir işim var, ama ev hanımlığı da yapmak zorundayım: Yemek, çamaşır, bulaşık, ütü, alışveriş. Mesleğim işlerin iş yerinde kalmasına izin vermiyor, bu yüzden derleme toparlama, temizlik, yemek, bulaşık ardından, akşamları ve haftasonları da masa başında çalışmaya devam etmek zorundayım (içimden gelmeyen zamanlarda bile). Her gün ilkokul öğrencisi davranışları gösteren üniversite öğrencilerine meslek edindirmeye çabalıyorum. Ve çocuğum olmadığı için uyumasını beklemem ve onu uyurken izlemem mümkün olmuyor...
Böyle böyle işte. Korkarım "halimden memnun olmama ve sıkılma hakkımı" kullanırken kendi koşullarımı başkalarınınki ile karşılaştırma yanılgısına hiç bir zaman düşmedim! Zira benim için "sıkıntılı ve monoton" olanın bir başkası için "özenilen" olabileceğinin farkındayım. Ben sadece "hk'nin "hk'nin yaşantısından duyduğu sıkıntıdan söz ediyorum, hepsi bu!
hk
Üstelik de dile getirdiğim öznel bir sıkıntı olduğu ve sadece benim yaşam çerçevemde / kendi ruh halimle paralel olarak geliştiği için , bu sıkıntının geçerlilik nedenlerini kimseye açıklamak / kanıtlamak / sıkıntımı haklı göstermek / ya da derinliğini ölçen sondajlar yapmak zorunda değilim! hk
Yorum Gönder