öğle üzeri..

Bu öğle üzeri kar usulca, kurabiyelerin üzerine serpilen

pudra şekeri gibi yağıyor .

Amadeus dinliyorum,

"öldüğüm zaman bu müzikten mahrum kalacağım",

diye üzülmüşümdür pek çok kez.

Kollarım ve bedenim sıcak, parmaklarım buz gibi.

Bu odanın ve pencerenin

yaşadığım tüm kederleri hafifletmek için verilmiş

birer teselli olduğuna inanıyorum uzun zamandır.

Kış ise aklım ve ruhumdaki yaraları iyileştirmek için üzerime serilmiş bir battaniye.

Nasıl yıllar önce çekilmiş bir fotoğrafın öznesi,

yıllar sonra o fotoğrafı görecek herhangi birine gülümsediğini

aklından geçirmeden duruyorsa objektifin karşısında;

bu binanın planını 1950'li yıllarda çizen mimar da

şimdi benim olan odanın ruhumu sakinleştirip,

üzüntü ve endişelerden uzaklaştıracağını bilmemiştir kuşkusuz..

Sözcüklerimi yazan gümüşten harflerin parlatılmaya ihtiyacı var,

sağ elim sıcacık şimdi, sol elimde altın ışıltılı sessizliği tutuyorum.

hk, 21.1.2008