İclâl Hanım ve kızı, 1936 - İstanbulAnneannemle annemin bu tebessümleri ne zamandır bende anımsamıyorum, ama her fotoğrafın geçmişe açılan minyatür bir pencere olduğunu düşünmeme yol açan en güzel an'lardan birine bakıyorum her seferinde..
Sadece annemin anlattığı kadarıyla hayal ettiğim, bu yüzden de annemin sözcükleriyle tanımlayabileceğim kadar güzel, cefakâr, neşeli, titiz, sevgili bir eş ve anne İclâl Hanım.
Bu fotoğraf karşımda iken, İstanbul'a her kar yağışında bu çerçevenin içine girivermek istiyorum. Anneannemin elinden tutmak, annemin çocuk gözlerinin içine bakmak ve hatta hep o fotoğrafta / onlarla kalmak.
Kimbilir, yaşlanmak böyle bir şey belki de.
hk, 13.I.2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder