oradakine I.
Hadi git artık, dedi.
Giyin ve çık evinden, hadi depderin bir soluk al , ürkek olmayan
bir adım at, seni bekleyen diğerlerinin (senin için yavaş yavaş
meraklanmaya başlayanların) yanına yanaş...
Kapılarını aç, “ben geldim, buradayım”,de. “Beni
aradınız mı ben burada değilken ?”, diye sor. Sonra işte,
istersen yine tek başınalığına dön, kapını kapat,
ama kilitleme her zaman yaptığın gibi...
Dilediklerinde sana ulaşabilsinler, mutlaka bir nedeni
vardır sana gelmelerinin. Onları uzak tutma
kendinden, bunu hiç değilse –öğrencilerin ve sana kendilerinde
yer ayırmış arkadaşların- için yap...
Biliyorum, kapını kilitlemediğin zaman, konuşmak /
görmek istemediklerin de gelebilirler (geleceklerdir de),
ama başka türlü alamazsın birlikte olmak istediklerini içeri...
Ya onlardan da mahrum ol, ya da onlar için katlan diğerlerine.
Ne kadar gevezesin bugün,
ne kadar gevezesin,
burada dursam
sen susuversen / ben de kendi kendimle konuşmayı
sürdürsem, ne olurdu sanki...
ne kadar geveze
ve
ne kadar haklısın...
hk.
ondokuzmartpazartesi / öğleyebirdakikakala
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder