Günaydın Demet'ciğim,Bu sabah haber vermeden şaşırtmak istedim sizi,
arkadaşlarınızla toplanır mısınız bu cümleleri okumak
ve siyah boşluğa adeta ışıkla çizilmiş bu teleğimsi
lekeleri seyretmek için, bilemem...
hem
bazen birilerinin, bir yerlerden çıkıp gelmesi
kapımızı açıp, "sana bir demet kasımpatı getirdim"
demesi ne kadar güzel olur, değil mi?
"yalnız yaşama sanatı"nı okumaya başladım bu sabaha karşı,
ne kadar da tanıdık haller var içinde, şaşırmadım ama,
bir zanaatte ustalaşmış birinin, bu zanaatin felsefesini anlatan
bir kitap okuması, sadece "isimlendiremediği" ama alışkanlık edindiği
halleri çözümlemesini sağlayabilir: yeni bir şey öğrenmez aslında.
adını koyar o eski ve bildik halin, o kadar.
bu yazı bir başka biçimde de algılanabilir aslında, mesela:
"okuyucuya verilmiş bir demet kasımpatı" yerine geçebilir bu mevsimde.
(hani merak da etmiyor değilim yazılarımı okuyanların niceliğini,
ama bu merakımı giderebilecek bir "sayaç" da gizleyemiyorum
size getirdiğim kasımpatı dalları arasına..)
yalnız yaşama sanatı'ndan alıntılar yapacağım sonra,
ve kendi yalnızlığımla örtüşen halleri anlatıp,
gülümseteceğim sizi: siz şimdilik kasımpatıları koklaya durun
ve elbette "selam söylediğimi" iletin arkadaşlarınıza!
Günaydın Demet'ciğim...
hk, 20.11.2008
2 yorum:
:))) :))) :)))
Evet, okuduğumdan beri işte böyleyim sevgili hk, bir kaç gündür süren, dünden de iyice yoğunlaşan arkadaşlarımın yaşadığı ancak benim de yüreğimin tam da içinde hissettiğim üzüntü ve sıkıntılarla geçirdiğim kötü bir gecenin ardından, yine sabah sabah yığılmış bir iş yekunu ile boğuştuktan sonra gelebildim yasemin çayı eşliğinde dinlenmeye. Dedim ya, ilkinden başladım okumaya her zaman yaptığım gibi ve yine inanamadım biliyor musunuz, yok yok, siz sayaç değil, gizli bir kamera yerleştirmiş olmalısınız çok önceden benim odama, nasıl biliyorsunuz da; en çok ihtiyacım olan zamanlarda böylesi güzel sürprizler yapıyorsunuz hiç anlayamıyorum...
Odama kasımpatı kokuları misler gibi yayıldı, arkadaşlarımdan ne yazık ki bugün için yalnızca ikisi yanımdaydı ve onlarda okudu yine yazdıklarınızı, onlar da çok beğeniyor, çok farklı buluyorlar yazılarınızı, belki sonra sonra cesaretlenip onlar da ses verir size...
Çok teşekkür ediyorum yine günümü/zü böylesine güzel aydınlattığınız, renklendirdiğiniz için, merakla bekliyorum "yalnız yaşama sanatı" ndan bize dönecek olanları...
Sağlıkla, sevgiyle kalın...
Bu sefer "günaydın" benden, diyecektim ki bir de; bana yüz vermeyin böylesine, şımarırım ben çabucacık!...
Var olun hep, güzel yüzünüzden gülücükler eksik olmasın...
Yorum Gönder