O yalnız degil aslında, bizden hafifçe utanıp süzülen, duvagı basında bir "gelin"cik gibi... Yalnızken de aslında sevdiklerimizle birlikte degil miyiz?
ilk cümleniz "fotoğrafa ilişkin", ama papatyanın bu hali bana yine de yaşlılığı çağrıştırıyor, belki karamsarlığımdandır.
"yalnızken de aslında sevdiklerimizle birlikte olmak" meselesine gelince: bu konuda öznel bir yorum yapabilirim ancak. ben dokunabileceğim, konuşabileceğim, sarılabileceğim, uykuya dalarken görebileceğim bir birlikteliğin yaşlanırken ne denli önemli olduğunu söylüyorum. şimdi "düşünerek, düşleyerek, özleyerek, hayal ederek" birlikte olmaya çalıştığım sevdiklerimle aramdaki mecburi uzaklığın, kendi yaşlılığımda mutlak bir yalnızlığa dönüşmesi fikrinden müthiş ürküyorum. ama bu sadece hk'nin endişesi kuşkusuz.
bu asla yalnızca hk'nin endisesi olamaz. yazılarınızda kendi duygulaımın dile geldigini zannediyor olusum, en cok inanın ki benim de cogu sevdigimden uzakta olusumdan.hatta asla ulasılmayacak olanlardan da. ama öyle minicik iletisim anları oluyor ki, sanki aslında hic kimseden uzaklasmamıs oldugumu düsünebiliyorum bazen.(ben sizin kadar güzel anlatamıyorum ne yazık ki duygularımı)ha bir de sizi tanımasam da yüreginizin hep gencecik oldugunu düsünüyorum, o yüzden "yaslılık" demeyip, her an'ı yasamak desek biz yine...sevgilerimle
3 yorum:
O yalnız degil aslında, bizden hafifçe utanıp süzülen, duvagı basında bir "gelin"cik gibi...
Yalnızken de aslında sevdiklerimizle birlikte degil miyiz?
ilk cümleniz "fotoğrafa ilişkin", ama papatyanın bu hali bana yine de yaşlılığı çağrıştırıyor, belki karamsarlığımdandır.
"yalnızken de aslında sevdiklerimizle birlikte olmak" meselesine gelince: bu konuda öznel bir yorum yapabilirim ancak. ben dokunabileceğim, konuşabileceğim, sarılabileceğim, uykuya dalarken görebileceğim bir birlikteliğin yaşlanırken ne denli önemli olduğunu söylüyorum. şimdi "düşünerek, düşleyerek, özleyerek, hayal ederek" birlikte olmaya çalıştığım sevdiklerimle aramdaki mecburi uzaklığın, kendi yaşlılığımda mutlak bir yalnızlığa dönüşmesi fikrinden müthiş ürküyorum. ama bu sadece hk'nin endişesi kuşkusuz.
bu asla yalnızca hk'nin endisesi olamaz. yazılarınızda kendi duygulaımın dile geldigini zannediyor olusum, en cok inanın ki benim de cogu sevdigimden uzakta olusumdan.hatta asla ulasılmayacak olanlardan da.
ama öyle minicik iletisim anları oluyor ki, sanki aslında hic kimseden uzaklasmamıs oldugumu düsünebiliyorum bazen.(ben sizin kadar güzel anlatamıyorum ne yazık ki duygularımı)ha bir de sizi tanımasam da yüreginizin hep gencecik oldugunu düsünüyorum, o yüzden "yaslılık" demeyip, her an'ı yasamak desek biz yine...sevgilerimle
Yorum Gönder