Bilmiyorum ilkokullarda hala "yerli malı haftası" kutlanıyor mu? Kendi çocukluğumdan anımsadığım " yerli malı, yurdun malı, herkes onu kullanmalı", yazan renkli kartonlarla süslenmiş sınıfımızda, büyük gümüşi bir silindiri andıran kömür sobasının başında patlatılan mısırlar; haşlanmış kestaneler; bir de elma - mandalina - portakal ve narları sıralarımızın üstüne serdiğimiz "kumaş" peçetelere bir ziyafet sofrası kurarcasına dizişimiz...
"Muharrem" ayı gelince yaşadığım apartmanda da "kase kase aşure trafiği" başladı. Herkes kendi evi için aşure pişirip, afiyetle yeseydi keşke. Ancak ustalıklarını, hamaratlıklarını sergilemeye pek meraklı ev hanımları kendi ailelerini mutlu etmekle yetinmeyip, komşuları da "aşurelerine hayran bıraktırmaya" pek hevesliler yine.
Geçen sene mutfakta değişik türden kaseler birikmeye başlayınca panikledim; zira kaselerin sahiplerini tanımıyordum ve bu yüzden de hangi kasenin hangi komşudan geldiğini bilemiyordum. Bu bilmeceyi çözebilmek için karşı komşumdan yardım istemiş, "kase dedektifliği yaparak" biri dışında hepsini evlerine iade etmiştim neyse ki...
Bu seneki aşure maceram "gece operasyonu" şeklinde gelişti ( başka zaman yoktu ki) : Parmak uçlarım yanarak haşlanmış nohutların kabuklarını çıkartırken, kendimi "neden böyle bir işe kalkıştığım konusunda sorgulamaya başlamıştım bile". Hayranı olduğum "EVCİNİ"nin verdiği tarifi kullanarak pişirdim aşuremi, fazladan bir de portakalın kabuğunu rendeledim içine.
Pek leziz, pek güzel, pek usulünde bir "aşure" çıktı ortaya; porsiyonu ve ikramdaki zerafeti nedeniyle en sevdiğim çay fincanlarıma bölüştürdüm, üzerini tarçın, ceviz ve nar tanecikleri ile süsledim.
Akşam yemeği için salata hazırlarken "aşure"lerin süsünden esinlenip, değişik bir kombinasyon denedim. Kıvırcık salata, havuç rendesi, kutu kutu doğranmış portakal ve nar taneleri ile hazırladığım salatamı, limon suyu / nar ekşisi / sızma zeytinyağı ile bitirdim.
aşurem salatamı, salatam aşuremi kıskandı :o))
hk, 8.şubat.2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder